Bulimia jest jedną z chorób kwalifikujących się do zaburzeń odżywiania. W bulimii podobnie jak w anoreksji mamy do czynienia z postrzeganiem własnej wartości przez pryzmat wagi i sylwetki. Pacjent nie zwraca uwagi na inne wymiary swojej osoby, jak osiągnięcia, osobowość, talenty itd. Liczy się jedynie figura.
Kolejnym czynnikiem, podtrzymującym chorobę, ale także i wywołującym jest niepokój o figurę i przytycie. Bardzo często w skutek anoreksji pojawiają się napady bulimiczne. Po prostu tak rygorystyczna dieta powoduje, że organizm nie może wytrzymać tego niedoboru energii i w końcu wręcz „rzuca" się na jedzenie. Następnie pojawia się olbrzymie poczucie winy i wyrzuty sumienia, więc Pacjentka „pozbywa się" tego, co zjadła.
Objawy bulimii
Powtarzające się epizody objadania się, które charakteryzują się:
Bulimia - Psychoterapia
Opiera się w głównej mierze na wyjaśnieniu mechanizmu jej podtrzymywania, a głównym celem jest nie tylko zmiana zaburzonych zwyczajów odżywiania się, ale tez skrajnego niepokoju o figurę i wagę. Ponadto psychoterapia odnosi się do perfekcjonizmu i negatywnej samooceny. Psychoterapia podzielona jest na trzy etapy. W pierwszym etapie główny nacisk kładzie się na zrozumienie podtrzymywania bulimii i opanowania napadów objadania się. W drugim etapie podejmuje się dalsze próby ustanowienia zdrowych zwyczajów żywieniowych oraz koncentruje się na zmianie myślenia dotyczącego własnej osoby, edukacji, pracy z lękiem odnośnie wagi i figury. W trzecim etapie zapobiega się nawrotom choroby. Aby terapia bulimii przyniosła pożądane efekty, zawsze powinien prowadzić ją dobry psycholog. Gabinet adAlta z Warszawy, współpracujący z doświadczonymi specjalistami, zapewnia profesjonalną pomoc w tym zakresie.
Skuteczność psychoterapii bulimii
Dostępne dane wskazują, że zmiany są zdecydowane. 63% osób poddanych psychoterapii poznawczo–behawioralnej nie miało zaburzeń odżywiania, a większość funkcjonuje bardzo dobrze (Fairburn i in.1995). Równie dobre wyniki, co psychoterapia poznawczo – behawioralna przynosi terapia interpersonalna (Wilson, 1996).