Nerwica lękowa jest to potoczne określenie różnych zaburzeń lękowych. Termin “nerwica” po raz pierwszy został wprowadzony w XVIII w. przez Williama Cullena. Termin ten wpisał się na stałe do codziennego użytku i nawet często używają go lekarze. W Europie obowiązuje klasyfikacja chorób ICD 10 i obecnie termin “nerwica” został zastąpiony terminem “zaburzenia lękowe”. Wg tej klasyfikacji wyróżniamy następujące zaburzenia lękowe:
Typowe objawy
Doświadczając takich objawów lęk jeszcze rośnie i koło się zamyka.
Wszystkie te objawy są typowe dla nerwicy lękowej, jednak bardzo ważne aby widzieć z jakim rodzajem nerwicy lękowej mamy do czynienia, gdyż to ma wpływ na sposób leczenia.
Istotny jest fakt, że osoby doświadczające nerwicy zdają sobie sprawę z nieracjonalności swoich lęków, jednak pomimo to czują olbrzymi niepokój. Krytycyzm wobec objawów to jest podstawowa różnica między nerwicą a psychozą.
Skąd się bierze nerwica lękowa
Wszystkie te zaburzenia, zwane nerwicą, mają wspólny objaw jakim jest lęk. Lęk jest emocją, która aktywuje nasz AUN (autonomiczny układ nerwowy).
W związku z tym pojawiają się takie objawy jak:
Bezpośrednią przyczyną nerwicy lękowej jest pobudzenie AUN. Jednak powodem, dla którego tak dana osoba reaguje są zazwyczaj nieuświadomione przekonania dotyczące własnej osoby i spostrzegane wysokie oczekiwania społeczne. Zazwyczaj osoby zmagające się z nerwicą nie wierzą w swoje możliwości zaradcze, mają niską samoocenę, a spodziewają się wymagającej i krytycznej postawy ze strony innych. To z kolei ma swoje źródło w dzieciństwie i relacjach z najbliższymi. Jednak kwestia temperamentu i uwarunkowania biologiczne też odgrywają ważną rolę.
Leczenie
Zazwyczaj leczenie nerwicy lękowej polega na psychoterapii i farmakoterapii.
Niezwykle ważne jest, aby zdiagnozować zaburzenie lękowe, gdyż od tego będzie zależał wybór technik psychoterapeutycznych. Dokładniejsze omówienie psychoterapii jest przy poszczególnych artykułach dotyczących zaburzeń lękowych.